Door deze pelgrimstocht konden we gestalte geven aan enkele belangrijke elementen van onze scoutsbeweging. Met een groep van een 50-tal priesters en 2 permanente diakens uit 14 verschillende landen konden we de broederlijkheid gestalte geven en bruggen slaan over grenzen heen, ook over taalbarrières heen. Gemakkelijk is dat zeker niet, en vaak stootte ik op de grens van mijn kunnen en moest beroep doen op scoutsbroeders. Dit thema van broederlijkheid kwam ook aan bod in de workshop die ik heb mogen mee beleven. De broederlijke gedachte die aan de wieg stond bij de oprichting van de Europascouts zal nog vaak onder druk komen te staan.
De verjaardag van de erkenning als lekenbeweging binnen de kerk, nu 20 jaar geleden, is een moment van dankbaarheid maar ook één van reflectie. Wat betekent dat “Europees” in de benaming van onze vereniging ? Er is vraag voor toetreding van scoutsbewegingen ver buiten Europa! Is het moment gekomen om Europees te vervangen door bv. Wereld-Scoutsbeweging ? En doen we dan geen onrecht aan het Europese gedachtegoed binnen onze beweging ?
De Europese gedachte is gegroeid uit de broederlijkheid over de grenzen heen op het einde en na de 2de wereldoorlog. Europees valt dus zeker niet samen met het politiek of economische samenwerkingsbeleid van de Europese Unie. Het is ontstaan vanuit het besef dat we allen broeders zijn over grenzen heen, op een moment dat Europa verscheurd was door oorlog en conflicten.
Een ander aspect van Europees gedachtegoed staat momenteel in onze maatschappij geweldig onder druk. Het is de ontkenning van de Christelijke traditie. De huidige maatschappij, heeft een voorgeschiedenis die sterk verbonden is met het christelijk en katholiek geloof en de Kerk.
We mogen fier zijn dat we als broeders en zusters trachten te leven in Europa. Evenzeer mogen we fier zijn katholiek gelovigen te zijn, die het erfgoed van het geloof willen beleven en verder doorgeven.
Vooreerst dankbaar om het verleden. Het voorbeeld van Jezus en zijn volgelingen heeft ons geleerd respectvol om te gaan met alles wat God ons geschonken heeft: mens en natuur, kennis en wetenschap, tradities en religieuze gewoontes. Dankbaar om het verleden wil ook zeggen dat we bewust zijn van dit degelijk fundament en er fier voor durven uitkomen. Tevens dat we op dit fundament verder willen bouwen aan een wereld van broederlijk samen op weg zijn.
Maar het is ook verder op weg gaan. Inderdaad naar een toekomst, een toekomst die grenzen neerhaalt, grenzen overwint. Bewust dat ook de grens van de dood reeds overwonnen is in de dood en de verrijzenis van de Heer Jezus.

Moge de Heilige familie ons voorbeeld zijn. Gedreven en gedragen door de Geest van God. Moge die Heilige Geest ook de Europascouts en Gidsen steeds nabij zijn met Zijn zevenvoudige gaven.

Europascout - Roverscout

Engagement Witte Das: Lourdes 2023

Zo probeer ik me ook in te leven als ik iemand help bij het zich wassen.
Enerzijds onwaardig omdat je broers en zussen bemind zijn door God, hun oorsprong vinden in God, geliefd door de Vader, Verlost door de Zoon, sterker nog, tempel zijn van de Heilige Geest: Beeld van God.
Onwaardig maar met de zending elkaar de voeten te wassen. En Jezus zegt daarbij: “je zal maar gelukkig zijn als je dit niet alleen begrijpt maar er ook naar handelt.
Waarom een engagement nemen na een aantal jaren van noviciaat ? Leerling zijn is je voorbereiden op de zending die je van Hem hebt ontvangen. Is je laten vormen om te doen zoals Hij heeft voorgedaan.
En elke dag opnieuw je bewust zijn van je zending maar ook van je nietigheid tegenover de leraar en onwaardigheid Hem te mogen dienen in je broeder.
Ben ik te oud (of te jong) om een belofte te doen, een engagement te nemen ? Het is de belofte als (Rover-)scout om het vandaag trachten het beter te doen dan gisteren en morgen beter als vandaag. Het is de keuze om Godsbelofte toe te laten. Het is het geschenk van het geluk te aanvaarden en er trouw naar te streven. Want Hij, de Heer, Hij blijft trouw, zijn liefde is onbegrensd. Het is dat beeld, van de onbegrensde liefde, die gestalte wil krijgen, waar wij beeld van trachten te zijn.
Het nemen van de witte das was daar een stap in. Het engagement is dat je denkt het begrepen te hebben en er ook wil gestalte aan geven, dag na dag, met zijn genade.

Feest van het Heilig Hart:
een woordje van onze nationale geestelijke raadsman.

Het was voorbereidingsdag en de Joden wilden voorkomen dat de lichamen op sabbat, en nog wel een bijzondere sabbat, aan het kruis zouden blijven hangen. Daarom vroegen ze Pilatus of de benen van de gekruisigden gebroken mochten worden en of ze de lichamen mochten meenemen. Toen braken de soldaten de benen van de eerste die tegelijk met Jezus gekruisigd was en ook die van de ander. Vervolgens kwamen ze bij Jezus maar ze zagen dat Hij al gestorven was. Daarom braken ze zijn benen niet. Maar een van de soldaten stak een lans in zijn zij en meteen vloeide er bloed en water uit. Hiervan getuigt iemand die het zelf heeft gezien en zijn getuigenis is betrouwbaar. Hij weet dat hij de waarheid spreekt en wil dat ook u gelooft. Zo ging de Schrift in vervulling: ‘Geen van zijn beenderen zal verbrijzeld worden.’ Een andere schrifttekst zegt: ‘Zij zullen hun blik richten op Hem die ze hebben doorstoken.
Deze woorden volgen direct nadat Jezus zijn laatste adem heeft uitgeblazen. Johannes zegt letterlijk: ‘Hij gaf de geest.’ Wellicht beter met hoofdletter: ‘Hij gaf de Geest.’ De Heilige Geest heeft Jezus gedurende heel Zijn leven vervuld, geïnspireerd, geleid … En net zoals de Vader en de Zoon een zijn, zo zijn ook Jezus en de Heilige Geest een. Als Jezus zich helemaal geeft, dan geeft Hij uiteraard ook de Geest aan de mensheid.
De woorden dat er ‘water en bloed’ uit Jezus’ zijde vloeien, uit zijn hart, uit zijn heilig Hart, hebben een zeer diepe betekenis binnen het Johannesevangelie. Enerzijds volgt het de biologische logica: Jezus is werkelijk gestorven. Ja, Jezus is werkelijk mens. Hij deelt onze menselijkheid tot en met de dood. Het is de incarnatie die geheel ernstig genomen wordt. Maar tegelijkertijd en veel belangrijker is de tweede, diepere betekenis. De uitdrukking ‘water en bloed vloeien uit Jezus’ zijde’ verwijzen naar Johannes 7,38 waar gesproken wordt over levend water: ‘Wie in Mij vertrouwen heeft ...: rivieren van levend water zullen stromen uit zijn schoot!’ Dat kan ook niet anders: Jezus is volkomen vervuld van Gods liefde. Jezus is liefde. Door in Hem te geloven, stroomt zijn liefde in ons. Zijn liefde is leven gevend. Wie in Jezus gelooft, zal levend water in zich hebben en dat levend water aan andere doorgeven.
Het vers daarna, met name Johannes 7,39, verbindt die leven gevende dynamiek met de Heilige Geest: ‘Dat heeft Hij gezegd over de Geest waarvan zij die in Hem vertrouwen kregen, zouden gaan ontvangen.’ In het doopsel en het vormsel komen deze twee samen: water en Geest. We zijn immers gedoopt met water in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Later ontvingen we nog sterker de H. Geest door het vormselsacrament.
Maar ook een derde sacrament en zelfs het derde initiatiesacrament komt hier ter sprake: de eucharistie. Zoals Jezus zich totaal geeft op het kruis, zo geeft Hij zich ook totaal in elke eucharistie. In het brood geeft Hij zijn lichaam. In de wijn geeft Hij zijn bloed. Hij geeft zich helemaal. Er is slechts een enkel motief: de liefde. Het verwijst naar zijn Heilig Hart dat ons hart steeds meer wil heiligen.

Toewijding aan het Hart van Jezus, geïnspireerd door de heilige Marguerite-Marie Alacoque
‘Ik schenk me en wijd me toe aan het Heilig Hart van onze Heer Jezus Christus, met heel mijn persoon en heel mijn leven, ook met mijn inspanningen, moeilijkheden en lijden. Ik stel me tot doel mijn totale leven in dienst te stellen om Hem te eren, lief te hebben en te verheerlijken.
Het is mijn vaste wil Hem helemaal toe te behoren, en alles in het werk te stellen om in Zijn liefde te delen en van ganser harte alles te verzaken wat Hem zou kunnen mishagen.
Ik neem U, o Heilig Hart, als enig streven van mijn liefde, als beschermer van mijn leven, als waarborg van mijn heil, als toevlucht in mijn zwakheid en onstandvastigheid, als bijstand in al mijn tekortkomingen, en als veilige toevlucht in het uur van mijn dood.
O Hart van liefde, in U stel ik mijn volle vertrouwen, vermits ik vervuld ben van vrees om mijn eigen boosaardigheid en zwakheid, maar tegelijk mijn hoop stel op Uw goedheid.
Verlos me van alles wat U zou kunnen mishagen en weerstaan! Prent Uw zuivere liefde zo diep in mijn hart dat ik U nooit meer zou kunnen vergeten of van U gescheiden worden. Ik smeek U dat in al Uw goedheid mijn naam in U gegrift staat. Het is immers mijn grootste blijdschap en hoogste heerlijkheid te leven en te sterven in nederige toewijding aan U.

Kameraadschap, liefde voor de natuur, leven in eenvoud en dienstbaarheid.
Dit vergt van ieder om trouw te blijven aan je bofte om te werken aan jezelf. Het leven is een weg, een op weg zijn. De voortrekker is iemand die actief, soms ook letterlijk, op weg gaat en zo dichter bij God en de evenmens wil komen.
De voortrekkersrol van pionier houdt ook in je dienstbaar op te stellen voor wie graag de weg naar God wil inslaan in de geest van Baden Powell, in de geest van het Christelijk scoutisme.
In het weekend van 6-8 maart 2015 trokken een 140 Vlaamse verkenner en voortrekkers richting Lubbeek voor een feestelijke Flambojam. De flambojam wil een fakkel zijn en aanreiken aan al die jongeren die op weg willen gaan in de spiritualiteit van het scoutisme.

Waarin konden wij als oudere mannen dienstbaar zijn.
Eerst en vooral door onze eigen beleving van het scoutisme. Kamperen, gebed, meditatie, recreatie.
Zaterdag voormiddag bemanden we verschillende posten die de verkenner bezochten.
Daar lieten we hen kennis maken met allerlei technieken: Constructies, uitdaging, theater improvisaties(waketechnieken), vuur-maken in alle weersomstandigheden, kip aan ’t spit, gebed en eucharistie, muziek, EHBO.
Na de kennismaking met deze technieken was er natuurlijk ruimte om een groots spel te beleven in de sfeer van de geuzen en een het historisch kader van het kasteel.
In de late namiddag en avond werd het tijd om de opgedane kennis in praktijk te brengen. Een maaltijd met kip aan ’t spit, een avondwake met zang en toneel en heel wat hilarische momenten. Tenslotte trokken we met fakkels richting de kerk voor aanbidding en biechtgelegenheid. En ook de zondag kregen we de kans samen met de parochianen van Lubbeek de Heer zelf te ontmoeten in de eucharistie, opgeluisterd met zang en muziek.

Het is deugddoende om als oudere voortrekker te zien dat er jonge verkenners en voortrekkers zijn die de weg willen inslaan van het scoutisme en in geloof met Jezus op weg willen gaan, in liefde voor elkaar, vol hoop en het doel voor ogen.

De Clan van oudere mannen voelden zich weer wat jonger al worden we wel eens de ‘‘papa’s-clan” genoemd.

Rovertrek 2015

Vezelay 2015                    RS engagement.

Hoor de roep van de weg!!
Ahoi jongens
jij die zoekt, jij die twijfelt …

De weg van de krijger dient zich aan
Het is de route van de trouwe paladijn.
Het is de weg die door velen is voorgegaan,
heiligen en martelaren
hun stappen hebben sporen nagelaten in het oude stof.

Het is een weg, een kruisweg naar de hemel,
die je gaan zult door oor te hebben voor je naaste.
Bedelaars, armen en zieken,
mensen opzoek naar het heil,
wees steeds een luisterend oor en een licht op het pad.

En wanneer de nacht valt en het stil wordt in het bos,
slaap dan met een gerust gemoed,
de stem van de heer, klinkend in de stilte, zal je verkwikking zijn en je troost.

Met welk doel? De weg te bereiden voor hen die na hen komen ….
Op de eerste plaats voor mijn kinderen, en voor al de jongeren die ik mag ontmoeten. Ook voor jullie die mij hier omringen wil ik door zelf de weg te gaan een hart onder de riem steken… Het is de moeite waard.

Maar Johannes heeft nog meer gedaan: “Niet hij was het licht maar hij heeft het licht aangewezen”; “zie het lam Gods, dat de zonden van de wereld wegneemt.” De scout is iemand die Jezus heeft erkent en ontmoet. Inderdaad is Jezus geen vreemde voor mij, Hij heeft me gegrepen en niet meer los gelaten. Jezus is geen vreemde voor mij, Jezus is mijn broeder, een kind van dezelfde Vader, een grote broer ook, iemand die voor mij en voor ieder van ons zijn leven heeft gegeven. “Zoon van God”, “hogepriester en offergave te gelijk”, Zo heeft Hij de liefde van zijn Vader kenbaar gemaakt. Hem mogen aanduiden als het lam Gods is in de voetstappen gaan staan van Johannes de doper. Telkens ik het eucharistisch brood mag delen, mag ik Jezus tonen en aan de mensen schenken. Zie het Lam Gods, zie het lichaam van Christus, het lichaam van de gezalfde, het lichaam van mijn en uw koning en heer.

Maar wie was die Johannes die de doper wordt genoemd?
Je kan wijzen op zijn speciale geboorte, je kan wijzen op zijn ontmoeting met Christus reeds voor zijn geboorte, om zijn bijzondere roeping aan te geven in het heilswerk van God. Maar ik wil jullie zijn  levenswijze in de aandacht brengen. Levend in de woestijn, vertrouwd met de eenzaamheid God dankend om de kleine dingen die God, de schepper van hemel en aarde hem schenkt: sprinkhanen en een kamelenharen pij.

Ook dat is de roeping van de roverscout: Ik wil tevreden leven met wat de Heer in zijn goedheid aan mij schenkt en tevens een overlever zijn in momenten van eenzaamheid, gebrek of ziekte.

Ik wil dankbaarheid uitzingen tegenover de schepper en eerbied tonen tegenover de schepping … Eerbied voor de schepping is voor mij met eerbied en zorgzaamheid omgaan wat de schepping voorbrengt. En dit is meer dan de planten, bomen en dieren, water en lucht, aarde, zon en sterren. Het is ook zorgzaamheid voor de mens: mijn  naaste en mezelf: het sluitstuk van die mooie schepping.
Een laatste aspect uit het leven van Johannes de doper is deze van de strijder om de waarheid. Op een moment dat velen reeds de weg naar Jezus gevonden hebben wordt Johannes geconfronteerd met het onrecht dat de mens, als man en vrouw geschapen, wordt aangedaan in de ontucht van de koning. Zijn hartstocht voor het ware zal hem letterlijk zijn hoofd kosten. Broers,  deze vraag wordt straks ook aan mij gesteld en aan elke rover-scout; om bereid te zijn om te sterven voor Christus, misschien ook als martelaar.

Ik vraag jullie voor mij en allen die de weg van de roverscout willen gaan; te bidden. Vraag de H.Geest dat Hij mij, kracht en moed geeft, om de weg te gaan die God voor mij heeft bereid. Dat Hij mij liefde schenkt, vreugde en goede moed om de weg van de roverscout te gaan.

Vrede en alle goeds

Jullie dienaar

Diaken Jan Abts.

Rovertreklied