De laatste weken heb ik verschillende (uiteenlopende) opmerkingen gekregen over het feit dat iemand misintenties heeft besteld voor “de zielen in het vagevuur” en dit gespreid over een volledig jaar.Het is inderdaad geen gemakkelijk onderwerp en het beeld van ‘vuur’ roept vaak een allergische reactie op. Het wordt vereenzelvigd met pijn, lijden en deze staan vaak in relatie met aftakeling, ondergang, de dood.

De betekenis van het kerkgebouw in onze christelijke gemeenschap heeft een lange voorgeschiedenis. Het vind zijn oorsprong reeds in het oude testament. Mozes die het volk samen roept voor een plechtige vergadering. Daarvan komt de naam synagoge of ecclesia want betekent vergadering van het samengeroepen volk.Het is de plaats van samenkomst en dat samenkomen heeft een doel, dit doel is de eredienst.

Vaak wordt de heilige Jozef in de vroege iconografie afgebeeld als een oudere man soms met de lelie in de hand en het kind Jezus op de arm. Binnen de karmelitaans traditie zien we hem verschijnen als een krachtige jongeman, vaak als Timmerman afgebeeld met Jezus als jonge leerjongen of als vader met het kindje aan de hand die een beetje voor hem uitloopt. Net of Jezus aan het leren lopen is. Jozef kan je niet voorstellen zonder je de heilige familie voor te stellen. Zijn roeping, als je dit zo mag zeggen is Jezus en Maria te omringen met vaderlijke zorg en bescherming.

De harde boodschap die we vaak terugvinden in de brief van Jakobus krijgt in de lezing van de 3de zondag van de advent (Jaar A) een heel bijzondere wending. Jakobus die oproept om waakzaam te zijn, de onderlinge twist niet te laten escaleren tot een rechtspraak. Hij waarschuwt dat de rechter reeds voor de deur staat. Het doet ons denken aan de uitspraak van Sint Jan de doper: " De bijl die reeds klaar ligt aan de wortel" om te vergelden... Jakobus roept op tot lijdzaamheid en veel geduld naar het voorbeeld van de profeten.

Na een lange tijd van afwezigheid verheug ik me terug de draad te willen opnemen.Het is een tijd geweest van veel veranderingen sinds het overlijden van onze ere-deken en pastoor Joris Hardiquest.Een tijd van droefenis, van afscheid nemen, van achterlaten en achterblijven.

Emotioneel is er de laatste dagen veel gebeurdHet heengaan van iemand die ons nauw aan het hart lag na een lange periode van ziekte.Door zijn heengaan daverden heel wat zekerheden op hun grondvesten.Meer dan veertig jaar heeft onze Priester en Deken de weg gebaand waarin we met een gerust gemoed konden voortschrijden in het geloof. Op een waardige manier hebben we mogen afscheid nemen en hebben we samen kunnen bidden en zingen in het vertrouwen dat de Heer ons en ook Hem barmhartig wil zijn. "Mochten we Hem te kort hebben gedaan en moest er nog iets ontbreken in het leven van hem die van ons is heengegaan: komt Gij ons dan tegemoet met uw barmhartigheid" bidden we in de uitvaartliturgie.

Beste vrienden, in het boekje 'Lieve Paus Franciscus' antwoord de paus op brieven van kinderen van over de hele wereld."Lieve Paus Franciscus Waarom vereren wij het kruis? Hoe gaat het met jpw? Met mij gaat het goed. De uwe, Tasivanashe (10jaar, Zimbabwe)"

Vandaag 11 februari 2022 Feest van O.L.Vrouw van Lourdes is het wereldziekendag.

Zo maakte Jezus te Kana in Galilea een begin met de tekenen en openbaarde zijn heerlijkheid.

Het jaar is moe, het jaar is oudDe dagen zijn zo kort, zo koudEn lang, zo lang de nachtenHet is of heel de natuurOp 't klokgebeier van twaalf uurAl roerloos licht te wachtenTe wachten op de laatste dagvan 't jaar, op d' allerlaatste slagDie galmt uit de hoge torenEn ons vertellen wil, naar 't scheenHet jaar was oud, het jaar ging heenEen nieuw jaar is geborenIk sta voor 't raam en kijk op straatIk zie een oude man die gaatMet schuifelende schredenHet is voor mij het oude jaarDat langzaam wegvlied en ik staarNaar beelden uit het verledenDe dagen droef ,de dagen blijZe trekken in een lange rijVoorbij in mijn gedachten't Is haast voorbij het oude jaarEn ach, hoe weinig bracht het maarVan al wat wij verwachtten.We confereerden met elkaarOpdat iedereen toch maarIn vree zou kunnen levenWij wilden helpen, hand in handOm aan het uitgehongerd landWeer voedsel te gaan geven

Het leven wordt wel eens de advent genoemd van de uiteindelijke ontmoeting met Hem die het al overstijgd. In ons op weg zijn naar kerstmis krijgen we verschillende verhalen te horen die ontmoetingen die de uiteindelijke ontmoeting hebben mogelijk gemaakt. Op deze vierde zondag van de advent staat Maria centraal, In het evangelie wordt de ontmoeting in beeld gebracht van Maria en Elisabeth.