“Toen de tijd aangebroken was, ging Hij met de apostelen aan tafel aanliggen. Hij sprak nu tot hen: 'Vurig heb ik verlangd, eer Ik ga lijden, dit paasmaal met u te eten. “ (Lc.22,14-15)

Hier geschiedt wat Jezus wil bewerken op het kruis: hij schenkt zich helemaal tot de laatste druppel bloed. Hij wil ons sterken en voeden met zichzelf. “Blijf dit doen “ is de belofte dat hij ons nooit alleen laat, dat Hij troostend aanwezig wil zijn ook al is Hij heengegaan naar zijn Vader. Zijn lichaam, gebroken brood is werkelijk voedsel, zijn bloed is werkelijk een stroom die leven schenkt en wel in overvloed.

“In het bewustzijn dat de Vader Hem alles in handen had gegeven en dat Hij van God was uitgegaan en naar God terugkeerde,  stond Hij van tafel op, legde zijn bovenkleren af, nam een linnen doek en omgordde zich daarmee.  Daarop goot Hij water in het wasbekken en begon de voeten van de leerlingen te wassen en ze met de doek waarmee Hij omgord was af te drogen. “ (Joh. 13,3-5)

Jezus zegt: “Ik heb u een voorbeeld nagelaten, opdat gij zou doen wat ik heb gedaan.” Leerling zijn van Jezus is dienaar willen zijn van allen. Niet bang zijn om een schort voor te binden om anderen te tonen dat God slechts liefde is. Het is steeds klaar staan om, vaak in het verborgene, met helpende hand, te troosten, te ondersteunen. Het is het gelaat willen zijn van de liefde van God tussen mijn broeders en zusters.

“Toen sprak Hij tot hen: “Ik ben bedroefd tot stervens toe. Blijft hier en waakt met Mij.”  Toen hij terug naar zijn leerlingen ging vond Hij hen in slaap en Hij sprak tot Petrus: “Ging het dan uw krachten te boven een uur met Mij te waken?  Waakt en bidt, …”  Hij verwijderde zich voor de tweede keer en bad: “Vader, als het niet mogelijk is dat die beker voorbijgaat zonder dat Ik hem drink: dat dan uw wil geschiede.” “ (Mt. 26,38-42)

Ondanks de oproep van Jezus om te waken en te bidden, vallen de leerlingen in slaap. Het gebeuren van de laatste dagen en zeker dan die ongewone paasmaaltijd die ze hebben genoten met Jezus weegt zwaar door.  De vermoeidheid slaat toe. Nu reeds bij de aanvang van Jezus eenzame tocht naar het kruis, ondervindt jezus dat hij en hij alleen deze weg zal gaan. Hij is het, de eniggeboren zoon van God die de wil van de Vader zal volbrengen.

“Hij was nog niet uitgesproken, of daar kwam Judas, een van de twaalf, vergezeld van een grote bende met zwaarden en knuppels, gestuurd door de hogepriesters en de oudsten van het volk.  Zijn verrader had een teken met hen afgesproken door te zeggen: “Die ik zal kussen, Hij is het; grijpt Hem.”  Hij ging recht op Jezus af en zei: “Gegroet Rabbi”, en hij kuste Hem.  Jezus sprak tot hem: “Vriend, zijt ge daarvoor hier?”“ (Mt. 26,47-50)

Leerling van Jezus zijn is nog geen garantie dat we Hem die ons dierbaar is niet verraden.

Paulus schrijft: “Sterkte wordt juist in zwakheid geboren” Het is geen ramp als we eens wegvluchten uit angst zoals de andere leerlingen, zelfs Petrus heeft ondervonden wat het is de Heer in de steek te hebben gelaten. Maar durven we ook bittere tranen wenen als teken van bekering.

“Jezus kwam naar buiten, terwijl Hij nog de doornenkroon en de purperen mantel droeg. Pilatus zei tot de joden: “Ziehier de mens.”  Maar toen de hogepriesters en hun dienaars Hem zagen, schreeuwden ze: “Kruisigen, kruisigen!” Pilatus zei hun: “Neemt gij Hem dan en kruisigt Hem, want ik vind geen schuld in Hem.” (Joh.19,5-6)

Wat is dit voor een rechtspraak? Onschuldig en geen enkele aantijging die de doodstraf verantwoordt. Handelt God zo met zijn mensen, met zijn eigen Zoon? Niet God, maar zij die de werken verloochenen, die zich laten leiden door haat en bedrog, schreeuwen het hardst en verkrijgen wat niemand iemand toewenst. De vraag om wraak, de roep om de dood zal ons het leven schenken. Jezus zwijgt en getuigt dat hij bereid is de weg van het kruis te gaan zodat allen die opzien naar hem die door haat werd gekruisigd, eeuwig leven zouden erven.

“Zelf zijn kruis dragend trok Jezus de stad uit naar wat de Schedelplaats heet, in het Hebreeuws Golgota.” (Joh.19,17)

Er is geen weg terug, het is Zijn keuze die Hij met liefde omarmt.

Niet het kruis omarmt Jezus, maar Jezus omarmt allen die door het kruis zijn getekend. Arme, zwakke en zondige mensen reikt Hij de hand. Een hand die zalft, een hand die heelt. Hij reikt ieder van ons de hand om al wat ons bezwaart en leidt tot de dood in zijn barmhartigheid te ledigen.

Toen zij Hem wegvoerden, hielden zij een zekere Simon aan, een man uit Cyrene, die van het veld kwam: hem belaadden ze met het kruis om achter Jezus aan te dragen.  Een grote volksmenigte volgde Hem, ook vrouwen die zich op de borst sloegen en over Hem weeklaagden.  Jezus keerde zich tot hen en sprak: 'Dochters van Jeruzalem, weent niet over Mij, maar weent over uzelf en over uw kinderen.  Want als men zo doet met het groene hout, wat zal er dan met het dorre gebeuren?'. (Luc.23,26-31)

Simon van Cyrene, de wenende vrouwen, Veronica, Maria.
Ze zijn niet weggevlucht
en ieder op zijn manier richten ze zich tot de lijdende dienaar.
Het kleine beetje aan hulp, troost, medelijden
wordt beloond op een bijzondere wijze.
Het gelaat van de Christus zal voor altijd zijn afdruk nalaten in de harten van velen.

Maria,
de woorden door Simeon gesproken in de tempel worden bewaarheid op deze lijdensweg.

Op dat ogenblik onder het kruis kreeg je de zorg voor alle kinderen die geloven dat uw Zoon de verlosser is.

Wij vragen u, spreek voor ons ten beste bij uw Zoon,
dat zijn kruisweg ook onze harten mag genezen
zodat wij allen broeders zouden zijn
en verlangen in de stroom van zijn genade te staan.

“Toen de soldaten Jezus gekruisigd hadden, namen ze zijn kleren en deelden ze in vieren, voor iedere soldaat een deel. Ze namen ook de lijfrok, die echter zonder naad was, aan één stuk geweven van bovenaf.  Daarom zeiden ze tot elkaar: “Laten we die niet scheuren, maar er om loten wie hem krijgt.” Aldus moest de Schrift vervuld worden: Zij verdeelden mijn kleren onder elkaar en dobbelden om mijn gewaad..” (Joh.19,23-24)

Wat een vernedering. Het laatste wordt Jezus afgenomen. En ook dat aanvaard Jezus uit liefde voor ons.

Wanneer onze krachten afnemen lijkt het wel dat men ons alles ontneemt. De werkkracht neemt af, we hebben hulp nodig voor zoveel dingen. We lijken van onze vrijheid beroofd, uitgekleed nog voor we ons hoofd hebben neergelegd.

Heer Jezus, leer mij aanvaarden dat ziekte en ouderdom mijn mogelijkheden beperken en dat ik op andere wijzen de liefde van God kan delen met mijn klein geworden leefwereld.  

Help mij om steeds met eerbied en schroom om te gaan met mensen die ziek zijn en lijden…

Onder Jezus kruis stonden zijn moeder, de zuster van zijn moeder, Maria de vrouw van Klopas, en Maria Magdalena. 
Toen Jezus zijn moeder zag en naast haar de leerling die Hij liefhad, zei Hij tot zijn moeder:

“Vrouw, zie daar uw zoon.” 

Vervolgens zei Hij tot de leerling:

“Zie daar uw moeder.”

En van dat ogenblik af nam de leerling haar bij zich in huis.

 Hierna, wetend dat nu alles was volbracht, zei Jezus, opdat de Schrift vervuld zou worden:

“Ik heb dorst.” 

Er stond daar een kruik vol zure wijn. Ze doopten er een spons in, staken die op een hysopstengel en brachten die aan zijn mond. 

Toen Jezus van de zure wijn genomen had, zei Hij:

“Het is volbracht.”

Daarop boog Hij het hoofd en gaf de geest.

(Joh. 19,24-30)

“Toen het avond was geworden kwam een rijk man, een zekere Jozef van Arimatea. die zich ook als leerling bij Jezus had aangesloten.  Hij was naar Pilatus gegaan en had om het lichaam van Jezus gevraagd. Daarop had Pilatus bevolen het te geven.  Jozef nam het lichaam, wikkelde het in een smetteloze lijkwade  en legde het in zijn graf dat hij pas in de rots had laten uithouwen. Nadat hij een grote steen voor de ingang van het graf gerold had, ging hij heen.”  (Mat.27,57-60)

Voor een tweede maal ontvangt Maria Jezus op haar schoot.

Kribbe en kruis omvatten heel de voorspelling van Simeon.

Kribbe en kruis omvatten heel het aardse leven van Jezus.

Van Bethlehem tot Jeruzalem,

Van Nazaat van Koning David, de herdersjongen

tot Koning der Joden op het kruis gestorven.

Arm met de armen

Verstoten met de verstotenen

Wat moet uw lijden groot geweest zijn.

Een 2^de maal ontvangt gij Jezus in uw schoot.

Er is zoveel gebeurd tussen de kribbe en het kruis.

Alles lijkt nu ten einde.

Maar gij blijft geloven, Maria, ook al begrijp je het zelf allemaal niet.

Blijf ook nu nog een steun voor de Kerk, voor de zo vele mensen die lijden, een steun ook voor mij.

Leer ons geloven dat lijden en dood niet het laatste woord hebben.