Deze zondag wijst Jezus ons op het voornaamste gebod: de liefde tot God en de liefde tot de naaste. Het gebod van de liefde. Het gebod van de liefde, wat bedoelt men daarmee? Vaak wordt het geduid door een actie die we moeten ondernemen vanuit de overtuiging dat Jezus het ons heeft voorgedaan.
En dat is ook zo. Jezus kwam op voor armen en zieken, in welke vorm dan ook. Hij kwam op voor elk die zich bewust was dat hij of zij een kwetsuur te dragen heeft en op zoek is naar genezing, heling en zich hoopvol richt in ‘wie’ men vertrouwt. Als christenen noemen we ‘Hem’: “onze hemelse Vader.”
Toch zijn onze kwetsuren vaak een belemmering om die liefde gestalte te geven in ons leven. De liefde tot zichzelf, het eigen belang, verkramp zich tot eenrichtingsverkeer. God vervaagt tot een verre schim die ons bevattingsvermogen overstijgt. Het ideaal lijkt onbereikbaar. Men verlamt om te durven naar buiten te komen. Het hart verkilt en het vuur dooft stilaan uit. En toch is en blijft het eerste gebod de liefde.
Hoe kan die spiraal van verkilling, van vervreemding van de liefde worden doorbroken en het vuur weer een kans krijgen.
Ik denk dat het bewust worden dat de liefde geen idee is, geen ideologie of een mooi sprookje van geluk kan helpen in de zoektocht naar de liefde. Deze speurtocht naar de liefde vinden we ook terug in het Hooglied. Het is onmiskenbaar de speurtocht geweest van de vele heiligen die ons zijn voorgegaan. Het is de speurtocht naar de bron die al de liefde van mensen schraagt. Het is de speurtocht naar God, die we Vader mogen noemen. Een Vader die zijn Zoon aan ons heeft gegeven die uit liefde het kruis heeft omarmt. Het is de Zoon die ons de helper schonk: De geest van Liefde die zovele gaven in zich draagt.
Als ‘De liefde’ een persoon is van waaruit alle liefde vertrekt dan is de beste keuze om het gebod van de liefde gestalte te geven, in relatie te gaan met de bron zelf: de drie-ene God. Echter hoe kunnen wij als mens opstijgen tot de hemel? Hoe kan een mens zijn eigen schepper schouwen? Hoe kan een gekwetste, zieke en zwakke vogel de vleugels uitslaan om God te bereiken. Dit kan doordat God is afgedaald en mens wil zijn onder mensen en door mensen. Dit kan omdat Hij onder ons wil wonen.
In deze tijd wordt er op aangedrongen de contacten te beperken, ja zelfs slechts één persoon toe te laten tot je intieme vriendschap (buiten je gezin). Graag wil ik je uitnodigen een tweede persoon toe te laten die eigenlijk de eerste zou moeten zijn die je mag/kan aanraken met zijn Liefde. Inderdaad het is God zelf, bron van alle liefde.
Op 17 november houden we een gebedsdag in Tienen. We willen even in 'lockdown' verblijven bij de bron van de liefde. Velen zullen niet naar de kerk kunnen komen. En dat is misschien jammer, want we hebben de steun van elkaar nodig. Maar we kunnen ons ook verenigen, allen samen: zieken, mensen die in quarantaine zijn, mensen die gaan werken zijn of zorg moeten dragen voor anderen of mensen die aan hun bed of huiskamer gebonden zijn. We willen een keten van gebed zijn die ons allen verenigd tot een gemeenschap van liefde, verenigd rond de persoon en bron van alle liefde.
Het volledig programma vind je terug in bijlage of op de site. Kan je er bij zijn op 17 november, laat het gerust weten. Wil je helpen door permanentie te verzorgen mee te zingen of als misdienaar, als lector, laat het dan zeker weten.
Reactie plaatsen
Reacties