Een verslag neerschrijven over een tocht van 25 dagen, een fietstocht van 1530km langs de wegen van de Camino, de weg naar Compostella, is een hele uitdaging. Je kan de route volgen op de kaart en een routebeschrijving neerschrijven om anderen tips en tricks te geven die dezelfde weg willen gaan. Dat is echter niet de bedoeling van dit verslag.
We schrijven 1 april 2019. Mijn bisschop heeft me gevraagd om dienstbaar te zijn in de pastorale zone Tienen. Echter de lockdown bleek al onmiddellijk een spelbreker te zijn. Bezoek aan zieken en bejaarden bleek bijna onmogelijk, catechesebijeenkomsten werden geannuleerd en scholen sloten hun poorten. Ook de bedevaarten werden één na één geannuleerd. Noodgedwongen kon ik me vooral toeleggen op de opnames van de liturgie en op het gebed voor de gemeenschap.
Als scout thuis in je luie zetel blijven zitten is echter geen optie. In 2020 konden we niet richting Lourdes trekken samen met de ziekentrein van de diocesane bedevaart, al had ik wel het geluk met enkele jongeren een paar dagen in Lourdes te kunnen zijn. Ook voor 2021 leek het nog niet mogelijk naar Lourdes te gaan om samen met de scouts ten dienste van de zieken te zijn.
Bij je engagement als Roverscout vraagt de leider: “Heb je er over nagedacht dat je, om op Weg te gaan je moet beginnen met jezelf en je huis te verlaten, dat je moet verzaken aan egoïsme, aan je comfort, aan je zekerheden en dat je het moeilijke zal opzoeken en dat je niet terugschrikt voor een streng en hard leven.” Hieraan denkende is het idee geboren om, met de fiets, op tocht te gaan. Zonder te kort te doen om dienstbaar te zijn aan de mensen die me op een of andere manier werden toevertrouwd. De voorbereiding kon starten, het idee kreeg meer en meer vorm en uiteindelijk met de vele vragen en intenties die jullie mij toevertrouwden ging ik samen met mijn zoon Johannes op weg.
Het buitenleven is voor een scout van nature een manier om met God in contact te komen. En daar hoort niet alleen mooie weer bij. De eerste dagen krijgen we ons part aan regen. Alhoewel we dit toch moeten relativeren. De tweede dag merken we links en rechts van ons donkere wolken maar wij zelf rijden in een straaltje zon. Dat verloopt bijna de hele dag zo. Op onze kampplaats in Avioth aangekomen maken we kennis met een koppel dat met een camper op trektocht is. Ze hebben ongeveer dezelfde route afgelegd maar heel de dag regen gehad. Ook die nacht regent het nog heel de nacht, maar gelukkig kunnen we gebruik maken van een schuur voor onze overnachting. De verdere tocht kunnen we meer en meer puffen onder de zon en de liters water om het zweet te compenseren zijn talrijk. Dan maar vragen naar wat water. Zo vragen we aan een dame of ze onze drinkbussen kan vullen. Ze loopt het huis in en we denken dat ze ons niet had begrepen (onze kennis van het frans is eerder beperkt). Even later komt ze terug met 2 karaffen gekoeld water dat ze bereidt had voor haar man en haar zelf. We kunnen hier enkel ons gebed beloven in Lourdes als wederdienst.
Maak jouw eigen website met JouwWeb