Christus Koning van het heelal

Daar liet Pilatus het opschrift aanbrengen dat we in afkorting kennen als INRI wat betekend Jezus van Nazareth: Koning der Joden. Het feest van Christus koningschap wil zich niet beperken voor hen die geloven in Jezus maar voor alle mensen. Net zo min dat Jezus gekomen is voor enkelen: Hij is de koning als Herder zoals Ezechiël hem beschrijft: “ “Ik zoek mijn kudde op en bezoek mijn eigen schapen. Zoals een herder omziet naar zijn kudde, en zich onder zijn schapen begeeft wanneer ze verstrooid zijn, zo zal Ik omzien naar mijn schapen en ze in veiligheid brengen, hoe ver ze ook afgedwaald zijn ten gevolge van mist en nevel.
Ik zal mijn schapen weiden, Ik zelf zal ze laten rusten. Het vermiste schaap ga Ik zoeken, het verdwaalde breng Ik terug, het verwonde verbind Ik,
het zieke geef Ik weer kracht en het gezonde en sterke blijf Ik verzorgen.”
Hij die gekomen is voor alle schapen, ook het vermiste en het afgedwaalde om recht te doen, en hier zien we de herder verschijnen als koning en rechter, om recht te doen tegenover ram en bok. Allen zijn we op weg naar onze eindbestemming, bokken en schapen.

Een feest op de grens ….
Op de grens van het kerkelijk jaar . Dit Feest is geen eindpunt maar een nieuw begin. Ook de evangelielezingen van de voorbije weken verwijzen reeds naar die overstap. Een overstap van waakzaamheid en klaarstaan, vertrouwen en doorzettingsvermogen; denk maar aan de verhalen van de afgelopen twee weken ( de 5dwaze en 5 verstandige meisjes en de parabel van de talenten)
Overstap naar de wederkomst van Christus.
De grens tussen oud en nieuw, tussen leven en dood, tussen heden en toekomst, tussen waakzaamheid, verwachten en komst (wederkomst).
En al doet die wederkomst ons misschien wat huiveren… Macht, koningen en heersers, het scheiden van bokken en schapen zijn thema’s waar we heden ten dage nogal allergisch voor zijn en nu niet direct sympathiek overkomen of in de markt liggen. Het zal een heerlijke wederkomst zijn; een komst in heerlijkheid.
De heerlijkheid, het rijk dat al gereed is, de overvloed van de vreugde en vrede staan in schril contrast met de eenvoud van de opdracht die we kregen hier in het ‘tijdelijke’ onderweg zijn. Onderweg naar de vrede toe

De opdracht is duidelijk en is niet anders voor onze bisschop als herder, als voor ieder van ons. “Want ik had honger en gij het mij te eten gegeven, ik had dorst en ….” Of zoals beschreven in de eerste lezing: “het vermiste schaap zoek ik op, het verdwaalde breng ik terug, het gewonde verbind ik, het zieke geef ik weer kracht.”
Het verhaal van de herder op het feest van Christus Koning wordt weleens genoemd: een komische en verrassende Rolverwisseling. De koning is de helper. Degene die oordeelt is ook degene die bijstaat en help, die troost en bemoedigd. Maar is eveneens de dorstige, de zieke die nood heeft aan onze liefde.

Laten we niet af de weg naar de vrede in te slaan en te volgen. Laat het woord van God ons bemoedigen en sterken. Maar ook de woorden van onze herders, de paus en de bisschoppen, door de mensen om ons heen,
die de oproep van Jezus ter harte nemen, kunnen ons bemoedigen en sterken, om verder op weg te gaan naar de vrede, de vreugde, de heerlijkheid van Christus koninkrijk.