Bidden! Wat is dat eigenlijk? Als je deze vraag aan verschillende mensen stelt is meestal hun eerste reactie: “hmm, ja wat is dat …?” Het is dus niet zo eenvoudig om hier een pasklaar antwoord op te vinden. Een andere vraag die ik al eens hoor is: “heeft bidden zin?” En ook hier zijn de antwoorden zeer uiteenlopend.
De leerlingen van Jezus zien dat Hij zich regelmatig terugtrekt om in gesprek te gaan met Zijn Vader. Dat lijkt heel normaal: een kind die zijn vader raadpleegt, dus met allerlei dingen naar hem toekomt en uitziet naar een bemoedigend woord, een goede raadgeving, een troostend gebaar of louter een klankbord, een luisterend oor. Het heeft dus niet perse iets te maken met ervaringen of gevoelens, al kan dat er uitzonderlijk bijkomen. Johannes van het Kruis en ook Theresia van Avila waarschuwen om die gevoelens zeker niet te willen ervaren tijdens het gebed of er naar te verlangen. (ze komen niet altijd van God)
Als de leerlingen zien hoe Jezus zich terugtrekt om alleen te zijn en te bidden, stellen ook zij zich vragen en uiteindelijk vragen ze aan Jezus hoe ze tot de Vader moeten bidden. Jezus leert hen het eenvoudige gebed: het Onze Vader. Je hebt het misschien al opgemerkt maar als je wil bidden is zich terugtrekken in de stilte een goede aanzet. Je maakt het stil rondom je en ook in je zelf. Niet omdat die leegte tot rust brengt. Dat kan ook, dat doen ze ook bij andere meditatietechnieken zoals yoga of in het Boeddhisme. Echter als christenen willen we ons volledig openstellen voor de ontmoeting met een persoon. Het is zoals op bezoek gaan bij een vriend. Je schenkt hem al je aandacht. Vaak vergeet men zelfs de tijd omwille van de aandacht die je aan elkaar wil besteden. Zo is het ook in het gebed, je richt je tot iemand van wie je weet dat Hij van je houdt. Richt je je in gebed tot de Vader, tot Jezus, tot de Heilige Geest of richt je je tot één van de heiligen die reeds bij God vertoeven, je wil hen de volle aandacht schenken. Wat je bidt? Uit onszelf weten we meestal niet veel wat te zeggen evenals de leerlingen. Het is van groot belang om de Heilige Geest te vragen in en door ons te bidden. Waarom zouden we dat doen, kunnen we niet zelf ons woordje plaatsen? In het gewone onderhoud onder mensen zijn we vaak zeer mondig. Echter de Geest weet wat er leeft in ons hart, hij kent onze diepste verlangens, onze diepste zorgen ook, onze diepste vreugden. De Geest die één is met de Vader en de Zoon dringt door tot het hart van God. Zo’n voorspreker kan de liefde niet onberoerd laten. De Vader, door de Geest, weet wat we nodig hebben, we mogen alles onder zijn aandacht brengen. Hoeven we dan niet te bidden ? Toch wel. Hij kijkt uit naar de komst van zijn kind zoals een Vader dat doet. Of misschien nog sterker zoals een grootvader of grootmoeder dat doet naar hun kleinkind. Ze kijken hoopvol uit naar zijn of haar komst en zijn vol vreugde als ze hun woonkamer betreden. Zo is ook God vol vreugde als we zijn woonkamer betreden.
Bidden voor het allerheiligste (uitgesteld) sacrament is thuiskomen bij Jezus in het hart van zijn zelfgave, in het hart van de liefde van God. Is er een betere plaats waar God in ons hart kan binnentreden en ons zo kan omvormen tot mensen van hoop, tot mensen van liefde, tot mensen van geloof, tot vreugdevolle mensen.
Hartelijk welkom op onze gebedsdag.
Een dag van aanbidding, 17 november in Sint-Germanus van 9u tot 19u30