“Gij zijt mijn Zoon!” Een vraag aan jullie, vaders met een zoon of zonen, moeders met een dochter of dochters, hebben jullie als ‘ouder’ tot jullie kinderen al eens gezegd: “ Jij bent mijn Zoon, of Jij bent mijn dochter.” of zoals de stem uit de wolk: “mijn veelgeliefde in wie ik welbehagen heb.”?
Het schept een speciale band, meer nog - in de Zoon of dochter zie je gelijkenissen met jezelf als vader, moeder. De geest die leeft in jezelf als ouder zie je verder leven in je kind die naar volwassenheid groeit.
De gebeurtenis in het evangelie sluit de kinderjaren van Jezus af. We hebben Jezus leren kennen als een klein kindje, aan de mens gelijk, geboren uit eenvoudige ouders, bezocht door herders, door zoekende mensen, zo is Jezus werkelijk een mensenkind geworden, onze broeder in het sterfelijk bestaan.
Tegelijkertijd zijn er gebeurtenissen die ons doen vermoeden dat Jezus toch ook weer de totaal andere is. Er is het engelkoor die Vrede aankondigen, er zijn de wijzen die een bijzondere ster volgen en door hun tocht naar Bethlehem en hun geschenken vol symboliek laten aanvoelen dat dit kind is voorbestemd tot troost voor het volk en vrede brenger.
Vandaag vormt het doopsel van Jezus in heel dit openbaringsgebeuren een bekroning. De stem van de Vader en het “op zich” neerdalen van de Geest duiden aan dat Jezus werkelijk de zoon van God is, werkelijk God is.
God de Vader (zo schrijft paus benedictus in zijn catechese rond de H.Hilarius) “God de Vader is, omdat Hij geheel en al liefde is, instaat in volheid van zijn godheid mee te delen aan de Zoon.” De heilige Hilarius formuleert het zo: ”God weet niet anders te zijn dan liefde, niet anders te zijn dan Vader, en wie liefheeft is niet jaloers.”
Hierdoor is de Zoon ten volle God.
Doordat de Zoon de natuur van ons mens zijn heeft aangenomen, doordat hij een kindje is geworden, heeft hij de weg geopend tot ons heil, het heil voor ieder van ons mensen.
Christus is ons voorgegaan opdat ook wij het doopsel zouden ondergaan dat Hij heeft ondergaan.
In die zin verwijst het doopsel naar de kruisdood van Christus en het opstaan uit het water naar de heerlijkheid van het zoonschap .
Het is goed dat wij regelmatig terugdenken aan ons eigen doopsel. Paus Franciscus roept ons op de verjaardag van ons doopsel evenzeer te vieren als onze geboorte verjaardag. Het doopsel is immers het moment dat we aangenomen zijn tot zonen bestemd voor het eeuwige leven, in de heerlijkheid van de Vader. Wij die gedoopt zijn in de naam van de Vader, de zoon en de Heilige geest, en deze drie zijn één.
Woensdag 13 Januari vieren we de Heilige Hilarius. Daarom dit gebed van de H. Hilarius dat voor hem kenmerkend is in zijn traktaten.
“Maak, o Heer, dat ik altijd trouw mag blijven aan wat ik in de belijdenis van mijn nieuwe geboorte heb beleden, toen ik werd gedoopt in de naam van de Vader, de Zoon en de Geest. Dat ik U, onze Vader, mag aanbidden en samen met U de Zoon; dat ik de Heilige Geest steeds mag dienen, die voortkomt uit U, door middel van uw Eniggeborenne . Amen.
Reactie plaatsen
Reacties