Bij het begin van deze veertigdagentijd gaan mijn gedachte uit naar twee heiligen die me bijzonder dierbaar zijn. En dat is Sint Jozef die op 19 maart zijn feestdag heeft en die we in dit Sint-Jozefsjaar wat beter willen leren kennen. En Bernadette die we dit jaar de dag na Aswoensdag gedenken.
Eén week na het feest van O.L. Vrouw van Lourdes gedenkt de kerk de zalige gedachtenis aan de Heilige zuster Marie-Bernard of Bernadette. Als de kerk iemand verheft tot de kring van de heiligen is dit zeker om hem of haar te eren om de manier waarop ze door het leven zijn gegaan en hoe de genade van God in hen Gods gelaat heeft kenbaar gemaakt. Inderdaad ligt hier vaak de kracht en sterkte van het leven van een heilige: God is genadig bezig met mensen en wil dit ook zijn in ons eigen leven.
Toen men eens een foto voorlegde aan Bernadette van de grot en men haar attent maakte aan de mogelijks fijne herinneringen werd haar gezicht ernstig, bedroefd bijna: “O ja, maar ik had helemaal geen recht op deze genade”
Dit tekent Bernadette ten volle: ze is zicht bewust dat de hemel haar is toegezegd en dat dit een genade is, een puur geschenk van Gods verlossende liefde en dat dit ernstige consequenties met zich meebrengt. Het kruis van haar zwakke gezondheid zal haar niet beletten heel haar leven te richten op die liefde van God. De vele getuigenissen over haar leven vertellen vaak hoe ze zich na een eerste korte reactie (vaak onopgemerkt door de naasten) ze zichzelf herpakt om in nederige dienstbaarheid klaar te staan voor haar naasten. Ze beleefd haar (korte) tijd hier tussen mensen als een voorbereidingstijd op de hemelse werkelijkheid. Wat er ook gebeurd, angst kent ze niet, ze vreest enkel diegene die haar van God willen weghouden.
Een tijd van voorbereiding, een tijd van meer aandacht voor het bidden, een tijd van dienst aan de ander, een tijd van grotere dankbaarheid om de gaven van God. Tijdens een moment van ontspanning neemt een Novice een gevallen vleermuis op. Omstaanders zijn verschrikt en merken op: Hoe kan je zulk beest in uw handen houden? Het is het beeld van de duivel! Zuster Marie-Bernard werd ernstig en antwoord de zuster: “Weet u, geen enkel dier, welke dan ook, is het beeld van de duivel. Dat is enkel het beledigen van God.” Bernadette is zich zeer bewust dat alles wat ze ontvangt een geschenk van de hemelse Vader is. Zij is slechts een instrument, en elke keer weer weet ze de anderen er attent op te maken dat als zij het niet deed het een ander wel zou doen. De onnutte knecht, maar wel de knecht die de Heer aan zijn tafel wil uitnodigen. Of het nu borduren is, of kuizen of de zieken verzorgen, steeds weet ze het gratuite, het geven van zichzelf te minimaliseren bij de ander. Wat de éne hand geeft moet de andere niet weten. Als we steeds alles maar doen om God te verheerlijken en zijn goedheid in ons leven toe te laten. Het kruis schrikt haar niet af, niet dat het kruis aangenaam zou zijn maar ze is zich bewust dat ze het niet alleen draagt. “Wanneer het komt, geeft de goede God ons de kracht.” Hoe wel ze veel te lijden heeft gehad, ook door haar zwakke gezondheid, zal ze een gelegenheid om een offer te brengen niet ontwijken. De vele getuigenissen vertellen hoe ze zich op eenvoudige wijze op zij weet te zetten om zo anderen in de aandacht van Gods barmhartigheid te plaatsen. Haar gebed en verstervingen voor de zielen in het vagevuur zijn hier zeker niet vreemd aan.
Zusters van Barmhartigheid worden de zusters van Never wel eens genoemd. Bernadette was zich dit terdege bewust. “Je moet voor haar (een zieke) zorgen, alsof het God zelf was.” zei ze eens tot een novice: “wat een zuster van Barmhartigheid zal jij worden! Wat heb je weinig geloof!” In de wonden van de zieke zag ze werkelijk de wonden van Christus die voor haar gestorven was op het kruis.
Wat maakt het leven van Bernadette zo speciaal? Wat kunnen wij leren uit haar manier van leven?
Ik denk op de eerste plaats dat ons leven en zeker de komende veertigdagentijd een voorbereiding is op het Pasen van de Heer, op de ontmoeting met de verrezen Heer die zit aan de rechterhand van de hemelse Vader. De beleving van deze voorbereidingstijd laten dragen door een groot geloof, een dankbare liefde en een groot vertrouwen zal ons helpen zonder angst de dood voor ogen te houden als een poort op de hemel.
Reactie plaatsen
Reacties