“Toen Jozef en Maria alle voorschriften van de Wet des Heren vervuld hadden, keerden zij naar Galilea, naar hun stad Nazareth terug. Het Kind Jezus groeide op en nam toe in krachten; het werd vervuld van wijsheid en de genade Gods rustte op Hem.” (Luc.2,39-40)
Op de eerste dag van Mei, de Mariamaand van oudsher, vieren we het feest van Sint-Jozef arbeider. Zeer zeker mogen we de dagelijkse arbeid van Jozef voor het onderhoud van zijn gezin niet vergeten. Het is goed dat we in deze meimaand en in dit jaar ter ere van Sint-Jozef het gezin van Nazareth durven bekijken op de achtergrond van de verwarring die er heerst in onze westerse wereld rond huwelijk en gezin.
In de encycliek ‘Fratelli tutti’ waarschuwt Paus Franciscus zijn toehoorders voor ‘het toenemend verlies van de zin voor geschiedenis’. Hierbij beweert men dat men alles kan bereiken in volle vrijheid zonder rekening te houden met de traditie. Zo gaan ideologieën van allerlei kleur tewerk: ze trachten de jongeren te ontdoen van alle wortels, zodat oppervlakkigheid en wantrouwen een plaats krijgt in hun harten. Het enige wat ze hen voorhouden zijn beloften op een achtergrond van leegte, zodat ze hun slag thuis halen. ‘Daarvoor hebben ze jongeren nodig die geen boodschap hebben aan geschiedenis, die de spirituele en menselijke rijkdom versmaden.” (Christus vivit-Christus Leeft nr41)
Het is een bevoorrechte posities het gezin van Nazareth dat onze verlosser heeft voortgebracht te mogen bekijken en te observeren binnen de traditie van de kerk en binnen het heilswerk van God. Dit kan ons helpen de relaties binnen onze christelijke families te versterken en te ondersteunen.
In dit jaar ter ere van Sint-Jozef is kijken naar zijn voorbeeld als het ware een must. De Apostolische brief ‘Patris corde-met het hart van een vader’ van onze Paus is hierbij een zeer welkome getuigenis. Deze staat zeker in de lijn van een zeer lange en mooie traditie die vele christelijke echtparen heeft geïnspireerd en bemoedigd.
Hoe kunnen we Maria eren in dit jaar van Sint-Jozef. Deze gedachte vond ik terug in ‘Familiaris consortio’ (nr25) van de Heilige Paus Johannes-Paulus II: “De ware echtelijke liefde verondersteld en vereist dat de man diep respect toont voor de gelijke waardigheid van de vrouw: ‘je bent niet haar meester – schrijft de heilige Ambrosius – maar haar echtgenoot; zij is je niet als slaaf gegeven maar als echtgenote …. Schenk haar de attentie die zij aan jou schenkt, en wees dankbaar voor haar liefde.”
Dit is een prachtige manier waarop we Maria kunnen benaderen in deze Mariamaand: Vol dankbaarheid om haar moederlijke zorg voor al haar kinderen. We mogen bij haar komen met al onze zorgen en al onze noden in haar aandacht brengen. Een moeder staat immers open met een luisterend hart voor haar kinderen. Toch mogen en moeten we ons naar haar keren met veel respect, zoals een echtgenoot zijn vrouw met veel respect moet benaderen. Zij is immers de draagster van de schepping, van nieuw leven. Zo ook heeft Maria het leven onder haar hart gedragen dat ons het eeuwig leven wil schenken. Vol verwondering, respect en dankbaarheid mogen we ons naar haar keren omdat ze ons de verlosser heeft geschonken: Christus Jezus.
Inderdaad “de liefde voor de echtgenote die moeder is geworden, en de liefde voor de kinderen zijn voor de man de natuurlijke weg om zijn vaderschap te bereiken. …. Hij is inderdaad geroepen de eensgezinde ontwikkeling van alle leden van het gezin te garanderen; hij zal die taak vervullen door de edelmoedige verantwoordelijkheid voor het leven dat ontvangen is onder het hart van de moeder, door ijverige inzet voor de opvoeding in samenwerking met zijn echtgenote, door arbeid die het gezinsverband nooit losser maakt, maar samenhang en stabiliteit van het gezin juist bevordert….”
Door Jozef als timmerman ons voor ogen te houden in de zorg voor ons eigen gezin, voor onze eigen familie of de mensen die ons werden toevertrouwd eren we Maria als moeder van Christus. Zijn voorbeeld zal ons aanzetten in dagelijkse arbeid de zorg voor onze naaste te stellen in het licht van hem die het leven is en het leven schenk, ja het eeuwig leven.
Maria en Jozef hebben door hun zorg voor hun gezin begrepen dat het niet gaat om zichzelf als individu, maar dat de zorg om het leven in de zorg voor hun kind hen verrijkt en hun bekroning is van hun leven. Sommigen menen dat ‘een kind ontvangen een recht is van ieder individu, het kind wordt dan gezien als een ‘vervolmaking’ van het leven van de volwassene.’(Zorg om het kind-Stichting RK voorlichting). Echter de vreugde en de rijkdom ligt erin dat het kind zich als eigen, unieke persoon met een eigen roeping kan ontwikkelingen, echter wordt het vaak ‘het kind van de rekening’ in die individualistisch georiënteerde wereld.
Jozef en Maria brengen hun kind naar de tempel opdat Jezus binnen de joodse traditie zou kunnen opgroeien en ontwikkelen. Hij leert daar de liefde van de Vader ontdekken door de werkzame arbeid van zijn zorgzame vader Jozef. Hij leert daar de zorg voor de naaste, de zwakke, de hulpbehoevende en ontwikkelt zo de sociale openheid die zijn roeping zal kenmerken. Brengt dit vreugde bij Maria en Jozef? Zeer zeker, zoals elke ouder vreugde kent bij het ontwikkelen van hun kind met een open kijk naar de wereld en hun unieke taak die daarin te wachten ligt. Toch zal het ook pijn te weeg brengen. Maria en Jozef begrepen niet wat Jezus bedoelde dat Hij in het huis van zijn Vader moest zijn. Later onder het kruis zal ook Maria de pijn van het lijden niet ontvluchten maar er zijn als moeder van het leven, als moeder van alle leven. Door de zorg voor Jezus op te nemen samen met Jozef heeft Maria het mogelijk gemaakt dat de verrijzenis ons deel kan worden.
Laten we de komende meimaand veel kijken naar Maria en Jezus geflankeerd door haar liefdevolle echtgenoot. De zorg en arbeid van Jozef zal ons helpen Maria te eren als moeder van het leven, als moeder van de ‘leven gevende’ verlosser Jezus Christus, onze Heer.
Reactie plaatsen
Reacties