Geduldig hebben we moeten wachten en de lente lijkt wel verzopen in het water. Geduldig wachten, draagt in zich de spanning om er aan te beginnen, maar ook dat je aan de toestand weinig kan veranderen. De landbouwers hebben met spanning gewacht op het juiste moment om te kunnen zaaien en planten. De tijd schreed voort en de spanning om alles gezaaid te krijgen werd steeds groter. Eén dag zonder regen, is dit genoeg? Wat als het morgen opnieuw regent? Wat als er op de vers bezaaide grond terug een vlaag van regen terechtkomt?
Men zegt dan wel eens: “het ligt in Gods hand”.
De onvoorspelbaarheid van het weer en de grilligheid van de natuur ondergaan, is zeker geen berusting in de noodlottigheid van het leven. Het is actief inspelen op de kansen die men krijgt, bewust dat er vele dingen zijn die je moet toevertrouwen aan het onbekende, hopend op een (mooie) oogst.
Zo, denk ik, is het ook in ieders leven, de ene dag trekken er zware wolken over, de andere dag schijnt er een waterzonnetje. De ene dag moet je stil de pijn verdragen, de volgende dag kan je je wat koesteren in de zon zodat je weer wat levensvreugde kan ontdekken.
Wat doen we met die goede momenten? Blijven we stil ter plaatse trappelen? Of trachten we er iets moois van te maken? Kijken we uit naar zulke momenten om de kleine vreugden van het leven te delen met elkaar. Zo kan de vreugde groeien en krijgen meerdere mensen deel aan onze vreugde, zo breekt misschien de zon door, niet alleen in ons eigen hart, maar in de kleine gemeenschap waar we samen wonen.
De boer, hij zaait. Hoe het groeit weet en ziet hij niet. Het is de grond die de wasdom schenkt. Zo ook in het leven onder elkaar. De kleine vreugden kunnen we verder uitzaaien, maar het is de Heer die de harten klaar maakt zodat het zaad tot wasdom kan komen. Daarom mogen we ook aan de Heer vragen onze harten in de beste conditie te brengen en te houden zodat de vreugde in onze huizen kan openbloeien tot prachtige zomerbloemen met een rijke oogst.
Lourdes 2024
De horizon wenkt, Maria roept vanuit het verre zuiden in Frankrijk
Het is tijd om ons scoutsbroederschap te versterken.
Onze handen uitstrekkend naar mindervalide pelgrims, mogen we een week van vreugde beleven in de nabijheid van onze hemelse moeder.
Graag neem ik ook dit jaar jullie intenties weer mee tot bij ons hemelse moeder Maria in Lourdes.
Ga je zelf ook graag eens mee. Neem dan gerust contact op.
Diaken Jan
Reactie plaatsen
Reacties