Geluiden en memorialen… onderweg (aflevering 3)

Gepubliceerd op 1 november 2021 om 14:24

Trekkend door het mooie landschap kom je allerlei dingen tegen. We verlaten een dorp en horen een sirene, het doet ons denken aan luchtalarm om de mensen te waarschuwen dat ze naar de schuilkelders moesten. Zou er ergens gevaar dreigen? Het alarm stopt en even later herhaalt het zich tot 4 maal toe. Daarna gaat er een daverend gedonder door de lucht als bij een zwaar onweer. De grond lijkt te daveren. Geen aardbeving maar een ontploffing in een steengroeve is de oorzaak. Vandaar de waarschuwende sirene.

Iets wat ons ook wel intrigeert zijn de vele memorialen voor overledenen van verschillende oorlogen, niet alleen van de 2 wereldoorlogen. Dat er mensen zijn die andere mensen zo tegen elkaar opzetten, zelfs verplichten om anderen te verminken en te doden. En om wat te bereiken? Het doet me beseffen hoe onzinnig oorlog en geweld is, in zijn grote vormen maar ook in zijn kleine vormen in de kleine kring van ons samen leven. En toch worden we dagelijks geconfronteerd met geweld. De nieuwsberichten laten dagelijks beelden zien van landen in oorlog, van geweld in steden bij protesten om welke reden dan ook. Maar ook in onze eigen steden worden maatschappelijke en sociale helpers dagelijks geconfronteerd met geweld. Medische teams, brandweermensen en politie worden aangevallen terwijl ze anderen trachten te beschermen en helpen. De monumenten en de geschiedenis hebben de mensheid blijkbaar nog niets kunnen leren. Arm volk dat de liefde van God niet weet te ontdekken en te omarmen. In een gesprek met een 80-jarige boer getuigt hij dat enkel geloof in een liefhebbende God kan leiden tot het besef van de onzinnigheid van geweld. De Vrijheid die wij Fransen (en wij westerlingen) zo hoog in het vaandel dragen heeft de solidariteit en de vrijheid van de samenleving erg beschadigd. Vrijheid die leidt tot bandeloosheid schaadt de vrijheid meer dan dat ze deze dient. Wetteloosheid zal onze vrijheid als gemeenschap ten gronde richten en vernietigt uiteindelijk de mens zelf. Herinner je maar de grote oorlog. De dag nadien passeren we weer een monument en denken aan deze wijze woorden.

 

Het landschap verandert met de kilometers die we afleggen. Van uitgestrekte landerijen, over wijngaarden naar streken met omwalde weilanden en hagen die het gezicht beletten. Vruchtbare streken vol zonnebloemen maar ook rotsachtige hoogten waar enkel wat doornachtige struiken groeien. Dan weer akkers vol heerlijke groenten, aardbeien, asperges maar ook meloenen in volle grond. Dan weer bossen waar vluchtige dieren zich in verschuilen. Op een nacht schrikken we wakker van een akelig geluid, iets tussen brullen en knorren. Pas de volgende dag als we dit geluid opnieuw horen, kan ik het thuisbrengen. Het is de roep van de mannetjes herten en op een nacht hoor ik het kletteren van de geweien tijdens een gevecht tussen twee mannetjes.
Op een ochtend bij het ontbijt gaan er schoten af, ze lijken steeds dichter bij te komen en niet echt gerust maken we dat we ingepakt zijn en weer op de openbare weg. Even later komen we een waarschuwingsbord tegen “danger de chasse - jachtgevaar” Bij het zien van een wagen van jagers stappen we af en vragen uitleg. De laatste maanden is er zoveel overlast van everzwijnen dat er een klopjacht bezig is. In de natuur is er een zeker evenwicht en dit is verstoord. Er is voedsel in overvloed voor de everzwijnen maar natuurlijke vijanden zijn er niet. Sporadisch wordt wel eens een dier aangereden, maar de schade die ze aanrichten blijft aanzienlijk zowel in de cultuurgewassen als in de natuurparken. Het beschermen van de natuur en het ecologisch denken en handelen heeft vele gezichten. Zorg dragen dat het ecologisch systeem terug in balans komt heeft vele gezichten. Die mooie schepping, waarvan ons de zorg werd toevertrouwd, vraagt openheid, aandacht en alertheid, met respect voor alle spelers.
De jagers verzekeren ons dat waar wij vandaan kwamen er zeker geen geregelde jacht heeft plaats gevonden. Vermoedelijk boeren die op eigen initiatief aan het jagen zijn. We zullen in de toekomst toch wat voorzichtiger zijn bij het kiezen van een kampplaats.